สระ ๒ หมายถึง [สะหฺระ] น. เสียงพูดที่เปล่งออกมาโดยอาศัยการเคลื่อนไหวของลิ้นและริมฝีปากเป็นสําคัญ แต่ไม่มีการสกัดกั้นจากอวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งในปาก เช่น เสียง อะ อา โดยทั่วไปจะออกเสียงสระร่วมกับเสียงพยัญชนะ หรือออกเสียงเฉพาะเสียงสระอย่างเดียวก็ได้, เสียงสระ ก็เรียก; ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงสระ เช่น ะา, รูปสระ ก็เรียก. (ป. สร; ส. สฺวร).
[สะ] ก. ฟอกให้สะอาดหมดจด ในคำว่า สระหัว สระผม,ชำระล้างให้สะอาด เช่น สระหวี.
[สฺระ] คําที่แผลงมาจากคําที่ขึ้นต้นด้วยคํา สะ ซึ่งใช้ในบทกลอนเช่น สะท้อน เป็น สระท้อน.
[สะระ] น. เสียง. (ป.; ส. สฺวร).
[สฺระ] (กลอน) ว. สะกอ.
[สฺระ] (กลอน) ว. สะคราญ.
[สฺระ] (กลอน) ว. ระดะไป, เกะกะไป, ดาษไป, แน่นไป.
[สฺระ] (กลอน) ว. สะท้อน; อ่อน. (ข.).